Volgens mij hebben we het al eerder genoemd: het is zo bijzonder om met Anner in gesprek te zijn. Omdat ie dan weer helemaal Anner is, omdat daar weer zichtbaar en hoorbaar wordt hoe strijdvaardig hij is. En hij vindt het heerlijk om te praten met de mensen. Gisteravond en vanmorgen spraak hij met Jan volop over zijn ervaringen en hoe hij de opname beleefd. Hij is daarin helder en eerlijk.
Vandaag was er weer het programma met de stoel en de fysiotherapie. Hij voelde zich vanmiddag en vanavond wel minder omdat hij weer koorts kreeg. Voor ons spannend, Anner noemt het een dip of tegenvaller. Hij had ook pijn in de rug, waarschijnlijk spierpijn van het zitten in de stoel. Wat moet je ervan denken? Eigenlijk toch zoiets als een verbetering die het gevolg is van het vele oefenen. En natuurlijk (zoals de zuster vanavond zei): het bed dat je vijand wordt.
Nu ja, we kijken het aan.
Het voornemen van een verhuis naar de afdeling lijkt wat vastere vormen aan te nemen, hoewel nu Anner twijfels heeft. Is er wel de goede en voldoende zorg aanwezig, zijn de voorwaarden aanwezig dat ik daar snel beter wordt? Anner roert zich wel en spreekt zijn zorgen en bedenkingen uit. Weer dat spreken: wat is het toch prachtig en wat horen wij onze jongen en grote broer weer steeds meer terug!
Arnoud
Geen opmerkingen:
Een reactie posten