Waken

We blijven waken bij een doodzieke, vechtende Anner. Het is haast onverdraaglijk, zoveel lijden.
De bloedgasjes zijn wonderwel iets beter, maar of het helpt?
Er valt, kortom, niet meer te zeggen.

Het medeleven dat jullie allemaal met ons en met Anner tonen is onbeschrijflijk. Ook daar zijn geen woorden voor. Net als het vele bezoek. Wat dat laatste betreft is van de verpleging en andere familie (van andere verpleegden) op de afdeling het verzoek gekomen dit zoveel als mogelijk te beperken. Wij begrijpen dat en roepen bezoekers op te komen binnen bezoektijden (11 - 20) en het bezoek aan Anner kort te houden.
Arnoud