2011

Anner is ook in 2011 bij ons gebleven ontdekte ik eergisteravond om 5 voor twaalf. Hoeveel momenten hadden we de afgelopen maand waarop we dachten dat dat niet zo zou zijn? We hadden zeker 4 of 5 slechtnieuwsgesprekken. Nu tel ik al 4 incidentloze dagen. Het lijkt of hij iedere dag een piepklein beetje vooruitgaat. Echter vandaag kwam een verpleegkundige naast me zitten en me waarschuwen: het gaat nu goed, maar ook na heel veel incidentloze dagen kan er iets voorvallen. Terwijl jij denkt dat er al zoveel is gebeurt, en denkt: er kan niets meer bij, zal er iets zijn wat je tegenvalt en wat je niet verwacht. Weer die 24 uurseconomie van de IC, dat waarmee een van de eerste artsen die we spraken zo bij me scoorde: hier denken we niet meer dan 24 uur vooruit. Nu is het goed, leef in het moment. Zonder deze opmerking zou het voor mij niet om uit te houden zijn geweest, deze onzekerheid, deze hoop, zonder enig zicht op het eindresultaat. Deze blog liet lang op zich wachten. We waren even stilgevallen. Alles bleef en kleine dingen werden beter. Margreet