Vandaag is misschien een wat mindere dag voor Anner. Hij vindt het spannend allemaal. Misschien dat het komt van het afbouwen van de (slaap)medicatie, misschien door het half uur dat hij vanmiddag van de beademing af was (dat ging trouwens prima en volgens de verpleegkundige zou hij dat nog veel langer kunnen volhouden), misschien ook door het verhaal dat als puzzelstukjes langzaam in elkaar valt. Wanneer de dokter vanmiddag het verhaal van de afgelopen maanden aan Anner vertelt kijkt hij strak voor zich uit. Af en toe knikt hij, maar eigenlijk houdt hij zich stil. Het is ook niet niks natuurlijk en we kunnen ons voorstellen dat hij een en ander zal moeten verwerken. Na afloop van het gesprek vertrouwt hij me zijn zorg om zijn ICD toe. Niet voor de eerste keer. En het geeft aan hoezeer hij met dat apparaatje in zijn lijf heeft geleefd.
Er komt veel op hem af. En wat telt: het gaat steeds een beetje beter, terwijl zijn helderheid en adequaat reageren ons vooral positief stemmen.
Vanavond gaan we nog even naar hem toe. Daarna gaan we naar het danstheater in de schouwburg. Een herkansing voor de voorstelling die we in december mistten.
Arnoud
Geen opmerkingen:
Een reactie posten