Stoel

Ons enthousiasme is grooot. We realiseren ons ook dat het nog een lange weg te gaan is. Zo waren we vandaag alweer helemaal blij dat Anner ruim tien minuten in een stoel heeft gezeten. Hij is daar zonder problemen met een tillift in gekomen. Ik bewonder zijn vertrouwen in zo'n apparaat, zou zelf toch wel een beetje gestressed worden als ik in een matje moest hangen, om door een electromotortje opgetild te worden, terwijl ik zelf nauwelijks zou kunnen bewegen. Even in een stoel zitten is een grote inspanning voor de patient die al 86 dagen in bed heeft gelegen. Nu de pijnstillers en slaapmiddelen verminderd en afgebouwd worden, zoals dat in verpleegkundig jargon heet, komt ook pijn van al dat liggen en niet zelf kunnen draaien en verliggen aan het licht. Allemaal problemen die als het zo goed blijft gaan van voorbijgaande aard zijn, maar nu wel erg onaangenaam zijn en aandacht behoeven. We hebben trouwens nieuwe bezoektijden. Op zich waren de bezoektijden altijd van elf uur 's morgens tot acht uur 's avonds, behalve tijdens verzorging. In de praktijk was er 's middags een lange periode waarin iedereen op een kluitje in de familiekamer zat te wachten tot eerst de overdracht van de verpleging en later de overdracht van de artsen gedaan werd. In verband met de privacy van de patienten was het de bedoeling dat bezoek zich van begin tot eind van deze overdracht terugtrok. Nu is dat geformaliseerd: van 15.00 uur tot 17.00 uur is het geen bezoektijd. We hopen dat medici en verpleegkundigen ook precies in deze periode overdragen, zodat we als familie niet wachten of ons shoppend in Groningen onledig houden totdat we bij onze patient terecht kunnen en later toch de gordijnen gesloten vinden. Bezoek graag in overleg met Anners ouders, telefoonnummers via Peter of Martine. Margreet